Τα μηνύματα

Η πορεία των διαπραγματεύσεων με τον Μιραλάς και η ευτυχής κατάληξή της είναι μία ισχυρή απόδειξη ότι ο Ολυμπιακός έχει τον «τιμονιέρη» που του αξίζει…

Ο Βαγγέλης Μαρινάκης, είχε μία ακόμα επιτυχία σε τέτοια θέματα και έδειξε πως στις μεταγραφές (ή γενικά τα συμβόλαια) αυτό που μετράει είναι να υπάρχει θέληση, προγραμματισμός και σαφές πλάνο από το οποίο δεν μπορεί να γίνονται υποχωρήσεις για χατήρι του οποιουδήποτε.

Ας μην ξεχνάμε ότι ο Β.Μαρινάκης έφερε ξανά στην Ελλάδα τον (μέχρι τότε «δύσκολο») Ερνέστο Βαλβέρδε, ότι τον κράτησε εδώ παρά τις αντιξοότητες, ότι υπέγραψε τον Ριέρα αλλά και ότι επέκτεινε το συμβόλαιο του Αβραάμ, έχοντας καλές προϋποθέσεις και για αυτό των Τοροσίδη – Πάρντο.
Όλα όμως με όρους που έχουν σαν κύριο γνώμονα το συμφέρον του Ολυμπιακού και όχι αυτό των ατζεντηδων.

Σε ότι αφορά στον Μιραλάς προσωπικά, η φωτογραφία του με τα χρήματα που ανάρτησα και οι χαρακτηρισμοί «φραγκοφονιάς» δεν είναι κάτι για το οποίο μετανιώνω… και ούτε με ενδιαφέρουν ιδιαίτερα οι μπηχτές από έντυπα και sites.
Αλλωστε, τι να μας πουν κι αυτοί που «λιβάνιζαν» τον Κετσπάγια…

Ο Βέλγος λοιπόν οπισθοχώρησε αναγκαστικά, δέχτηκε την προσφορά του Ολυμπιακού και έκανε αυτό – που τελικά – τον σύμφερε περισσότερο απ’οτιδήποτε άλλο. Να δεχτεί διότι ΔΕΝ είχε καμία καλύτερη προσφορά στα χέρια του.

Το ότι ο Ενροτέ εκβίαζε την ΠΑΕ είναι κάτι το αναμφισβήτητο. Το ίδιο όμως ισχύει ΚΑΙ για τον Μιραλάς που – στο κάτω κάτω – είναι ο εντολοδόχος του Ενροτέ… Ας μην το ξεχνάμε αυτό διότι μπορεί, κάποια στιγμή, να το βρούμε μπροστά μας.

Δε λέω, ο Βελγος ήθελε βασικά να μείνει στον Θρύλο. Ηθελε όμως να βάλει και όρους στην «αγάπη» του αυτή. Είτε μας αρέσει είτε όχι.

Συνεπώς, για να τελειώνω με τον Μιραλάς, είναι ένας επαγγελματίας και όχι οπαδός. Αυτή είναι η δουλειά του και το μόνο που πρέπει να μας ενδιαφέρει είναι να καρφώνει τα γκολάκια του και τίποτε άλλο.
Τα βαψίματα στο αμάξι του, οι δηλώσεις και τα φιλιά στη φανέλα είναι ιστορίες για αγρίους και μόνο.
Ας παίξει μπάλα λοιπόν και ας μη γίνει Ντουντού (για να θυμίζω και την εξέλιξη του παίκτη αυτού στα χρόνια που έμεινε εδώ).

Επανέρχομαι στον Μαρινάκη. Και του βγάζω το καπέλο που δεν φορώ….
Όχι μόνο διότι κράτησε τον Μιραλάς αλλά και γιατί έχει μάθει το επικοινωνιακό παιχνίδι σε χρόνο ρεκόρ.

Ο πρόεδρος θα μπορούσε να «κάψει» το θέμα του Βέλγου όπως είχε κάνει ο Κόκκαλης αρκετές φορές στο παρελθόν, όταν έβλεπε αντιστάσεις και τον έπιαναν τα νεύρα του…
Αυτός όμως το «κράτησε» καλά και πίεσε όπως ακριβώς έπρεπε για να δεχτεί ο παίκτης την προσφορά του. Ένα πόκερ δηλαδή για παίκτες μεγάλου βεληνεκούς…

Το συμπέρασμα όλων αυτών λοιπόν είναι ότι τον κόσμο του Θρύλου πρέπει να τον νοιάζουν δύο βασικά πράγματα.
Να υπάρχει μία τόσο σταθερή και αποτελεσματική διοίκηση και να αποδίδουν όλοι στην ομάδα, αυτό που επιβάλλει ο επαγγελματισμός τους και όχι το κέφι τους.

Λέω «ΟΧΙ» στην προσωπολατρεία του οποιουδήποτε Μιραλάς και καλό θα είναι να το συνειδητοποιήσουν κι άλλοι.